Yeni yolculuklarla birlikte başlayan yeni satırlar. Sanki
hiç bitmeyecekmiş gibi sonu gelmez bir uçurum gibi sadece ve sadece bu
yazdıklarıma, yazacaklarıma önem vermeksizin devam etmek beni huzurlu kılıyor.
Etrafındaki karmaşık gibi görünen ama çözülmesi bir o kadar kolay olan
insanları izleyip nasıl kestirebileceğini öğrendiğin an artık herkes sana saçma
gelmeye başlıyor ve bu satırlar dökülüyor kelimelerin ardından. İnsanları
gözlemleyip düşüneceğime gerizekalının teki olmayı yeğlerdim. Çünkü çok düşünmek
ve insanları tahlilden geçirmek bir süre
sonra beynini bir mayın tarlası haline getirip yok edebiliyor. Bu yaşta ölmeyi
göze almış biri olarak sizi uyarmak istiyorum; asla insanlara yaklaşmayın, atom
bombası bile saniyesinde öldürür canlıları, insanlar ömür boyu süründürür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder