Aynaya bakıyorsun, aynadaki yansımanın sen olduğunu bilmeden. Onunla konuşmaya başlıyorsun daha sonra, sen konuşuyorsun o dinliyor. O hep susuyor, seni izliyor, sen ne yapsan aynısını tekrarlıyor. Sen yine konuşmaya başlıyorsun, yaşamını, yaşamından götürülenleri, acını, mutluluğunu, üzüntünü, hayallerini, gitmek istediğin yerleri, geceleri gökyüzünü seyrederek uykuya dalmayı anlatıyorsun ve o yine susuyor, sen olduğunu bilmeden
Bazen hapis haneme bakıyorum daha doğrusu nefesimi yüzüme doğru vurduran duvarlara. Çocukça şeyler hâyal ediyorum asice düşler, yapmak için çabaladıgım umutsuz düşler. Sonra tekrar ediyor dilimdeki tekerleme yine bir ızdırap doldurdum die. Ençok gökyüzünü özlüyorum benim yüzüm parıltıda zifiri karanlıkta tüm çıplaklığını gösteren gökyüzünü. Onu düşlüyorum!
YanıtlaSilYüzün değil,hüzün görünür aynada,bazen.
YanıtlaSilÇeki düzen veremezsin.
Aynadaki ben yüzündeki izleri bilmiyor ki, ben biliyorum, ben görüyorum, ben hissediyorum, ben acı(yorum). O sadece duruyor, dönüp gidiyorum.
YanıtlaSil